Dag 9 – Woensdag 18 juli 2012

Geen dag start je zonder een goed ontbijt. Dat moest onze gastvrouw ook gedacht hebben toen ze ’s ochtends vroeg voor ons in haar keukentje stond. Inktvisje, omeletje, kommetje met minivisjes met ogen en al, ondefinieerbaar bitter en zout bakje zeewier, nori, witte rijst en groene thee. Zo, daar kunnen die Nederlanders mee op pad. Nou, wij deze ochtend liever niet. Beleefd van bijna alle dingen iets op, dat dan weer wel.
Op naar Odawara, voor de Shinkansen naar Kyoto. 2 uur lang laagvliegen. Eenmaal in Kyoto aangekomen liepen we tegen een muur op van warmte, zeker 34 graden in deze stad! In Kyoto hebben we een tandarts gezocht met behulp van het toeristencentrum en het hotel. In een gebouw aan de hoofdstraat, niet ver van het station op de 3^e etage (2^e verdieping voor ons) kwamen we inderdaad bij een praktijk uit. Schoenen moesten natuurlijk uit, sandaaltjes aan. Na een korte intake werden we opgeroepen en kom je serieus in een tandartsfabriek met wel 10 tandartsstoelen achter elkaar en allemaal in behandeling. Maar goed, we werden prima geholpen gelukkig.
Nog even een korte lunch gescoord en door de enorme hitte terug naar het hotel om op te frissen. ’s Avonds hebben we afgesproken met twee Nederlanders die we in het vliegtuig hadden ontmoet. Met hen, Thomas en Monique hebben we eerst lekker gegeten in een Japans restaurantje, om vervolgens een club binnen te stappen waar een Kyotoër op een gitaar stond te spelen. Goede reden om er een sake bij te drinken. De nacht hebben we vervolgens ingezongen in de karaoke-club, deze vind je echt overal in Japan. Wat een ervaring is dat zeg, van te voren bestel je een kamer voor een bepaalde tijd, in ons geval een uur. Je bestelt wat drinken en op je kamertje kun je een uur lang karaoke zingen. Vanuit de gangen en de andere kamertjes klinkt vooral veel vals gezang van meer dan enthousiaste Japanners, heel grappig. In de nacht keerden we terug naar het hotel om eindelijk weer eens op een bed te slapen.

Dag 10 – donderdag 19 juli 2012

36 graden vandaag! Dat belooft wat in een stad. Nadat we gisteren relatief weinig hadden gedaan wilden we sowieso vandaag een beeld krijgen van Kyoto, dat bestaat uit een stadse omgeving aangevuld met zeer veel tempels en schrijnen. De mooiste tempel staat in het noorden van Kyoto, de Kinkakuji tempel, ook wel de gouden tempel genoemd. Prachtig is die zeker, vooral in de omgeving waar die in staat.
Vervolgens twee bushaltes verderop naar de volgende stop, de Ryoanji tempel met een rotsentuin. Dat laatste wekt verwachtingen, maar stelt, behalve dat het zo’n 500 jaar oud is, niet bijzonder veel voor. Het Engels verdwijnt steeds meer uit het straatbeeld en dus ook bij het nemen van een bus en trein. In Kyoto doe je vrijwel alles met bussen, maar gelukkig hebben we een handige overzichtskaart. Voor de derde en laatste bezienswaardigheid van de dag hebben we een stukje met de trein gereden. Voor ons werd het een stukje langer, omdat we de Japanse begrippen sneltrein en stoptrein niet uit elkaar kunnen houden. Uiteindelijk hebben we de Fushimi Inari Schrijn natuurlijk wel gevonden. Het is een route van 4 km aaneengesloten torii’s, die Japanse rode poorten die je hier vaak ziet. Op de foto’s kun je het goed zien, maar we hebben er ook een video van op gezet.
Na een aantal hete dagen, met vandaag als toppunt, hebben we de bezweten kleding maar eens in het hotel in de was gegooid, we mogen nog een dikke week namelijk!