Dag 11 – vrijdag 20 juli 2012

De eerste Japanse regenbui hebben we ook mee mogen maken. Lekker tropisch en precies tijdens het verkassen tussen accommodaties in Kyoto. Warm en nat maakten we dus kennis met onze 6 vierkante meter ryokan, Matsubaya (3 matjes groot dus).
Vandaag wilden we naar Nara, een stadje (ooit de hoofdstad) in de buurt van Kyoto dat we per trein konden bereiken. Nara heeft nog veel boeddhistische tempels en shintoschrijnen en veelal bij elkaar in een groot park waar zo’n 1500 tamme herten leven.
In de grootste tempel, Todai-ji (het grootste houten gebouw ter wereld) staat een enorm Boeddhabeeld, op zijn beurt ook weer het grootste bronzen beeld. Best indrukwekkend dus.
Iets compleet anders is een informatiepunt in het park waar ze uitleg geven over bouwwerken in Japan en hoe deze tegenwoordig bestand zijn tegen aardbevingen. Aldaar kun je op een stoel ervaren hoe de aardbevingen uit 1995, 2004 en 2011 gevoeld hebben. Je krijgt meteen een beeld hoe bizar het moet zijn als zo iets zich voordoet.
Na een geslaagde middag Nara (ook erg benauwd) zijn we terug naar Kyoto gegaan en wat sushi gegeten die we op het station kochten. Wat een heerlijk land is het zeg, overal sushi te koop en erg lekker! Wat we trouwens nog niet hebben uitgelegd is hoe simpel je kunt kiezen wat je eten wilt, ook al spreek je geen woord Japans. Werkelijk ieder gerecht dat je kunt kopen, zowel in de kleine eettentjes als in de grotere restaurants staan als een exacte kopie in plastic geëtaleerd, met de prijs er bij. What you see is what you get, het klopt precies. In de foto’s staat een voorbeeld van een maaltijd die we vandaag aten.
Nu maar eens checken hoe onze ryokan voor de komende drie nachten ons bevalt.

Dag 12 –zaterdag 21 juli 2012

Fietsen in Kyoto, dat moet je als Nederlander toch een keer hebben gedaan. De stad staat er om bekend om er goed te kunnen fietsen en voor de deur van de ryokan zit een verhuurbedrijf. En inderdaad, je kunt er fietsen, maar om nou te zeggen dat het echt fietsvriendelijk is, niet echt. Overal fiets je over de stoep, om de zoveel meter heb je een kruispunt al dan niet met een stoplicht. En daarnaast zijn er best veel fietsers, maar eigenlijk nergens kun je je fiets parkeren. Maar een ervaring rijker zijn we in ieder geval wel.
We fietsten vanaf de ryokan naar het oosten van de stad naar een groot houten tempelcomplex Kiyomizudera. Cynisch genoeg betekent het “de helder water tempel”. Dat hebben we geweten, want wat een helder water kregen we op ons dak. De tempel staat op een heuvel op houten palen en je hebt er een goed uitzicht over Kyoto. Vanuit hier hebben we nog wat rond gefietst en onder andere de Yasaka Schrijn gezien. Omdat er in deze omgeving zoveel Japanners in kimono rondlopen en we het ritueel omtrent de Shinto veel zien, hebben we er een filmpje van gemaakt en het bij de video’s gezet.
Even teruggefietst naar het station voor de gisteren zo goed bevallen sushi en de fietsen weer ingeleverd. Na een korte rustpauze zijn we in een Japans restaurantje weer eens heerlijk gaan eten. Echt, alleen daarvoor zou je al naar Japan moeten gaan.
Wat je overigens veel ziet in het straatbeeld zijn de mondkapjes die veel Japanners dragen. Niet omdat ze bang zijn om iets op te lopen, maar doorgaans om anderen te behoeden omdat ze zelf verkouden of iets dergelijks zijn. Wat verder op blijft vallen is het enorm schone straatbeeld, je zal echt nergens een papiertje tegenkomen. En hoewel er duizenden frisdrankautomaten in de stad staan en bijna geen prullenbakken, blijft het hier gewoon schoon, briljant!

Dag 13 – zondag 22 juli 2012

Tempelmoeheid, dat is wel de term waar we vandaag mee wakker zijn geworden. Op de vijfde dag in Kyoto wilden we graag iets anders zien dan tempels en schrijnen. Niet dat ze niet gaaf zijn, maar omdat er een overkill is in deze stad. Even langs de toerismeinformatie en die wees ons op een bamboetuin in het westen van Kyoto, even met de trein dus. Zo kwamen we uit in een rustiger gedeelte van de stad met mooiere huizen en aardige straatjes. Het bamboebos was inderdaad de moeite waard, een wandelpad tussen de enorm hoge en dikke bamboe was mooi en gaf wat rust in de voorgaande stadse dagen. Voor de zekerheid hadden we vandaag de paraplu maar meegenomen en deze kwam goed van pas, niet tegen de regen maar als zonnescherm. Wat een brandende zon weer vandaag.
Met de trein een stukje terug de stad in om het Nijo kasteel te bekijken. Het is jammer dat alles in deze stad geld kost om te bezichtigen, maar anders zien we niks, dus toch gedaan. Het enorme complex blinkt uit in Japanse soberheid en is voor ons dus niet heel aantrekkelijk. Echter bleken de tuinen eromheen juist weer wel heel erg mooi.
Nadat we met de bus teruggekeerd waren naar het station hebben we vast wat treinreserveringen gedaan voor de komende week om vervolgens even een pauze te nemen in de ryokan.
’s Avonds hebben we de wijk Gion nog even aangedaan en zijn we op pad geweest voor het avondeten. Daar gaan we weer, backpacks pakken, slapen en op naar de Shinkansen.