Dag 14 – Maandag 23 juli 2012

Nog even snel een lunchbox laten samenstellen op het station om het in de rit met de Shinkansen naar Hiroshima op te kunnen eten. Iets dat erg gebruikelijk is bij de Japanners. De nieuwe bestemming is een historisch gekenmerkte stad die iedereen van naam kent. Wij gaan ‘m eens ontdekken.
Omdat we de stad en alle memorials voor dag twee willen bewaren hebben we nadat we de spullen in het hotel hadden geparkeerd, de trein gepakt naar Miyajima. Om er te komen moesten we een stukje met de veerboot. Vlak voor Miyajima ligt een 16 meter hoge torii in het water, eigenlijk de grootste trekpleister om naar het eiland af te reizen. Geen wonder dat er aan de lopende band foto’s van worden geschoten en daarmee een van de meest gefotografeerde monumenten is van Japan. En eerlijk gezegd, terecht, hij ligt er ook wel mooi bij. Voor het juiste plaatje moet je overigens wel met vloed komen, anders tref je ‘m op het droge. Verder vind je op het eiland uiteraard nog een aantal tempels en schrijnen, maar daar pasten we even voor.
Eenmaal terug in Hiroshima zijn we op zoek gegaan naar een restaurantje waar ze de lokale specialiteit Okonomiyaki klaarmaken. Ook dit is weer zo’n ontzettend lekker Japans gerecht. Op de plaat (teppan) voor je bakt de kok eerst een pannenkoek en de kool en kookt de noodles. Dan belegt hij ondertussen de kool met bacon aangevuld met ingrediënten die je zelf nog wilt en tot slot een gebakken eitje. Dan bakt hij de noodles op de plaat en dat vormt de onderkant van de stapel. Wij kozen er nog kaas op, heerlijk! Voor de topping kies je een zoete, zoute saus en mayonaise. Bij de video’s zie je hoe de kok met de Okonomiyaki bezig is.

Dag 15 – dinsdag 24 juli 2012

Voor vandaag hadden we het vredespark in Hiroshima op het programma staan, dus na het ontbijt met de tram de stad in. We waren er best vroeg, maar de hitte was er niet minder om, het zou vandaag 35 graden worden.
Het eerste dat je tegenkomt wanneer je de tram uit stapt is hét symbool van de bom op Hiroshima geworden, de atoombomkoepel (Genbakukoepel). Het eerste kippenvel rilt over je lichaam. Door het park vind je vele monumenten en herdenkingsplekken. Veel indruk maakte het beeld voor Sasaki, haar verhaal staat bij de foto’s. Het is een monument geworden voor omgekomen kinderen. Vervolgens loop je langs de vredesvlam die pas gedoofd wordt wanneer alle atoomwapens van de wereld zijn verdwenen. Het park eindigt met de cenotaaf, een graf zonder mensen, maar met alle namen van de slachtoffers erin. Daarna hebben we een bezoek gebracht aan het museum over de geschiedenis. Na een route langs de impact van de inslag, het verwoeste gebied, de vele slachtoffers, de aanleiding, etc. kom je in het tweede gedeelte van het museum waar de kippenvel tot het hoogste niveau stijgt door gruwelijke details als verwoeste schooluniformen, een gesmolten driewieler, foto’s van mensen en meer van dit soort ellende die je liever niet ziet…
Om deze beelden van ons af te zetten, maar vooral ook om de hitte de baas te worden, hebben we eindelijk een zwembad gevonden. Nou ja, zwembad, er passen in ieder geval veel Japanners in en zal niet dieper worden dan 1.10 meter. Maar een lekkere afkoeling was het zeker en we hebben weer erg leuke ervaringen op gedaan. Zo wordt het zwembad ieder uur even leeg geroepen omdat je het water uit moet en houdt werkelijk iedereen zich aan de 5 minuten verplichte rust. Tijd om even te drinken of iets dergelijks. Daarbij viel Elise erg op door, sowieso als enige toerist, in een bikini te lopen. Japanse vrouwen genoeg met hun kroost, maar wel in een T-shirt met lange mouwen en een hoedje tegen de zon. Eten deden we door iets onbegrijpelijks te bestellen, Engels behoort hier zeker niet tot de talenkennis. Uiteraard wel erg lekker, dus prima (noodles, ramen en soep).
Na uitgebadderd te zijn, hebben we een stuk door de stad gelopen om in een gamehal uit te komen. Toen een Japans stelletje in een snoepautomaat (wij kennen ‘m als schuiven met kwartjes) de hoofdprijs won, waren ze zeker niet te beroerd om met ons te delen in de winst, super!
Morgen gaan we nog een stapje verder het Japanse land in om weer een minshuku aan te doen, nog even genieten van onze bedden in het hotel dus.