Maandag 20 juli

Vanmorgen opgestaan in onze cabin midden in de Big Sur. Daar een heerlijk ontbijtje gegeten bestaande uit yoghurt met season fruit and granita en scrambled eggs with vegatables and toast. Daar verdere informatie gevraagd over het gebied. We zijn begonnen met een hiking in een van de grootste parken van de Big Sur; Pfeiffer Big Sur State Parc. Een park met Redwood Sequoia’s.
Vervolgens doorgereden naar Pfeiffer Beach, een gaaf stukje strand goed verstopt langs de weg en 2 miles eenrichting rijden. Op de foto’s zie je dit strand met in zee en aangespoeld veel ‘kelp’ een soort zeewier. Ook hier weer een wilde zee met woeste golven.
Omdat we wisten dat we nog ruim drie uur moesten rijden over de Highway 1 besloten we niet overal te gaan stoppen. Jammer, want de bergachtig en zeer bochtige weg heeft veel Vista Points, oftewel uitkijkpunten. Eigenlijk zijn ze allemaal wel de moeite waard, maar dan zouden we twee dagen extra uit moeten trekken. Aangezien Californië meer te bieden heeft, hebben we nog meer te doen. Een vijftigtal mijl later hield de bergroute op en konden we het laatste stuk Highway One rustig uitrijden over een vlakke route. Aan het einde van deze Highway 1 kwam de verrassing van de dag, een strand vol zeeolifanten. De foto’s zijn leuk, maar het geeft niet aan hoe je deze beesten ervaart. Het beeld van die logge beesten in combinatie met de stank en het geluid (doorslurpend douchepuntje) en hun onhandige bewegingen is echt fantastisch. We hebben deze route sowieso veel dieren gezien, heel veel eekhoorns, pelikanen, arenden en natuurlijk zeeolifanten.
Een aantal uur later kwamen we aan bij ons hostel in San Luis Obispo (SLO). Voor ons was al snel duidelijk dat we niet voor hostels in de wieg gelegd waren. Veel lawaai, aparte mensen en kleine vieze kamers. Maar goed, we slapen er alleen maar gelukkig. In het centrum van SLO hebben we lekker gegeten in een biologisch restaurantje aangeraden door het hostel. Vanaf morgen rijden we naar Santa Barbara, een kustplaats met mooie stranden.
Nog even wat typisch Amerikaanse dingen die we tegen zijn gekomen. In het verkeer kun je bij stoplichten gewoon rechtsaf, ook al staat deze op rood. Bij een gelijkwaardig kruispunt stopt iedereen die aankomt. De eerste gaat steeds voor, goed opletten dus. Dit maakt het autorijden wel apart, we zijn het niet gewend.
Overal waar we komen worden we zeer vriendelijk toegesproken: “Hi, how are you” is de standdaardvraag. Vandaag werd Tom om z’n paspoort gevraagd bij het bestellen van een bier; je moet 21 zijn :D. Op een gebouw staat een bordje dat het geen weerstand biedt tegen een aardbeving; eigen verantwoording dus. Dat soort veiligheidsmaatregelen dekken ze zich overal voor in. Dat is even een greep uit de opvallend typisch Amerikaanse dingen die we tot nu toe zagen.