6 mei 2010

Vanochtend opgestaan in ons guesthouse en ontbeten in het bijbehorende hotel dat zo afgelegen van de rest van de wereld ligt dat ze de service ook nog niet hebben uitgevonden.
Bij het eerste het beste dorpje hebben we aan ‘preferred tanking’ gedaan. Zonder het te weten stonden we aan de full service pomp en werd alles, behalve het betalen, voor ons gedaan. We merkten het wel bij het betalen trouwens…
Met een volle tank maakten we vaart over de bergen richting Mývatn, het muggenmeer. De tocht over de bergen was erg mooi, bovenop reden we in the middle of nowhere over de besneeuwde toppen. Links en rechts ijskappen waar je beter niet op kon gaan staan om te checken hoe dik het was. Soms anderhalve meter, soms een paar centimeter met hard stromend smeltwater eronder.
Eenmaal beneden was het de keuze welke weg we konden gaan naar de grote waterval Dettifoss, de geasfalteerde langere weg of de verderop liggende maar kortere 4WD ‘wasbord’-weg. We kozen voor het laatste, maar helaas konden we terug omdat de weg opgebroken was (waarschijnlijk te veel sneeuw). Dan maar de langere route, maar na 20 km terugrijden bleek ook deze weg afgesloten om dezelfde reden. You can’t always get what you want. Dus maar weer door met de weg naar Mývatn. Onderweg nog gestopt voor een imposante krachtcentrale en Hverir. Het laatste was zeer de moeite waard. Dit is een groot solfatarenveld met stomende grond waar een gruwelijke lucht van zwavel en sulfaat vandaan komt. Een combinatie van rotte eieren met vuurwerk, maar dan heel intens. Eveneens op dezelfde plek waren er borrelende, kokende modderpoelen op plekken waar gas de aarde wil verlaten. De foto’s geven een mooi beeld van dit moeilijk te omschrijven tafereel.
Vanuit hier zijn we verder gereden naar ons guesthouse voor de komende 2 nachten, Narfastaður. We checkten in bij enorm vriendelijke mensen en die wezen ons de kamer; een huisje 200 meter verderop in de heuvels, met eigen hot tube. Bij deze ‘farm’ hebben we heerlijke soep met forel en omelet gegeten om daarna van de maar moeilijk donker wordende nacht te genieten.