7 mei 2010

Onze tweede dag in Mývatn en we wisten niet zeker of we deze hele dag wel gevuld zouden krijgen met de bijzonderheden die je hier in de buurt aan zou moeten doen. Zeker in deze tijd van het jaar waarin nogal veel gesloten bleek. Maar niets bleek minder waar want ’s ochtends om 10 uur stapten we in de auto en ’s avonds om half 8 liepen we moe maar voldaan het guesthouse pas weer in.
We begonnen met een veld met pseudokraters, oftewel schijnvulkanen. Ontstaan doordat een andere vulkaan uitbarstte en de lava hier in een meertje of iets dergelijks belandde. Hier hebben we een half uurtje doorheen gewandeld.
Vervolgens door naar Dimmuborgir, niet te verwarren met de gelijknamige metalband. Dit is een gebied met grillig gevormde lavarotsen. Dit gebied is zo’n 2000 jaar geleden ontstaan uit een lavaveld. Je loopt als het ware door een soort van doolhof langs figuren van lavagesteente. Door de foto’s te kijken krijg je er een beter beeld van.
Na deze vulkanische wandeling hebben we de aankomende regen proberen te ontwijken door wat boodschappen in de supermarkt te doen en een rondje rond het meer Mývatn te rijden. We hebben ook gezien waarom het ook wel het muggenmeer wordt genoemd, terwijl we even stil stonden bij een turfboerderij werd de auto omringd door honderden mugjes.
Omdat we een vulkanisch dagje beleefden kon een wandeling naar de explosiekrater van Hverfell er vandaag ook bij. Deze zo’n 2500 jaar geleden in een paar dagen opgeworpen krater hebben we beklommen en vanaf daar hadden we een mooi uitzicht over het meer en de omgeving. De krater zelf is 140 meter diep en heeft een diameter van een kilometer. Aardig verschijnsel dus.
Ondertussen moeie benen gekregen en zo hebben we de dag afgesloten met een duik in de ‘Blue Lagoon van het noorden’ het Mývatn nature bath. Iets kleiner dan de Blue Lagoon, maar wel blauwer en wederom met de ondertussen bekende geur van zwavel. Het blijft toch apart om overal uit de aarde, terwijl er ook sneeuw en ijs ligt, dampen en stoom naar boven te zien komen.
Hongerig op zoek gegaan naar de pizzeria in het dorp van serieus maar 4 huizen, maar het smaakte er niet minder om. Zulk kleine dorpen zijn trouwens geen uitzondering, er zijn er al van slechts één huis of boerderij. Je hebt dan ook geen straatnaam, maar gewoon alleen nummers achter de plaatsnaam, bijvoorbeeld Vogar IV
Eenmaal terug in het guesthouse wat bijgepraat met een Nederlandse gezin met een bakje koffie en thee om daarna terug naar ons ‘eigen’ hutje te verhuizen en de nacht door te brengen.