Lovers in Japan: Tokyo; Shibuya, Asakusa & Roppongi

Dag 1 – dinsdag 10 juli 2012

Op maandagochtend vertrokken we vanuit ´t Ambacht richting het voor ons zeer onbekende oosten, Japan. Inclusief het tijdverschil en de lange reis met het vliegtuig, landden we op dinsdagochtend plaatselijke tijd op Tokio Narita Airport om vanuit daar, na de Japan Railpassen te hebben verzilverd, de trein te pakken naar het centrum.
Eigenlijk verliep de reis vrijwel net zo soepel als hierboven omschreven. Behalve een jetlag van heb ik jou daar was er gelukkig geen probleem. Moet natuurlijk gezegd dat Elise al genoeg in de lappenmand zit door haar kies, dat zelfs een uur voor vertrek nog geen zekerheid gaf om te vertrekken. Maar goed, we zien wel wat de tijd ons brengt en voorlopig zitten we in hartje Tokio.
Nadat we vrij vlot ons hotel hadden gevonden en even konden opfrissen kozen we Shibuya als eerste wijk om te verkennen. Redelijk dichtbij het hotel, met de metro goed te bereiken (een mierennest van metrolijnen in het Japans en westers schrift, gelukkig bieden de kleurtjes uitkomst). Shibuya kozen we vanwege het enorme verkeersplein dat je gezien zou moeten hebben. Dat bleek ook niet minder waar. Het eerder genoemde mierennest verscheen hier, bijzonder gestructureerd op een groot kruispunt. Alle voetgangerslichten op groen en netjes over de zebrapaden steken honderden mensen keurig tegelijk over. Vervolgens konden we ons vergapen aan de winkelstraten van deze wijk met schreeuwende posters, billboards en neonreclame. Gaaf hoor!
’s Avonds hebben we in de plaatselijke sushibar tussen de locals heerlijk sushi, noodles en gegrilde makreel gegeten. Wat een chaos in zo’n tentje, maar erg lekker.
Alvast wat typisch Japanse zaken die we af kunnen vinken: Loop inderdaad links op de stoep, roltrap, etc. Op werkelijk iedere hoek van de straat staan een of meerdere drink en/of sigarettenautomaten. Japanners buigen inderdaad overal voor, zelfs de conducteur als die je kaartje controleert en nogmaals als hij de coupe uit loopt. Neem zoals het hoort keurig op z’n Japans briefjes, kaartjes, of wat dan ook met twee handen aan, of geef het met twee handen. Kortom, verwachtingen worden waargemaakt, maar er valt nog een heleboel te ontdekken in dit bijzondere en warme (32 graden vandaag) land.

Dag 2 - Woensdag 11 juli 2012

Vanochtend de jetlag er uit kunnen slapen en aangeschoven aan het ontbijt; een mix tussen enigszins westers en Japans met miso-soep, vis en rijst. Vandaag maar voor het westerse gekozen.
Vanochtend wilden we het tempelcomplex in de wijk Asakusa bezoeken. Hier staat de Sensoji Tempel. Het is een groot complex met verschillende poorten, tempels en andere soorten van vereringen, Leuk om de traditionele gebruiken te zien, van het branden van wierrook, het ritueel met stokjes uit een bus en een Japanse spreuk, muntjes werpen in de tempel, zelf en wat trucjes uithalen met water uit een fontein. Uiterst serieus ondergaan de Japanners het in ieder geval. Gewoon meedoen dus. Opvallend zijn de vele swastika’s, uiteraard met een compleet ander idee dan wij kennen, hier is het een religieus symbool.Hierna hebben we het Keizerlijk Paleis getracht te bezoeken, maar helaas bleef het bij een bezoek op afstand omdat het slechts twee dagen per jaar geopend is voor bezoek. Het ligt in een park, met veel gras en pijnbomen, gelegen in het zakelijk district van Tokyo.
Na de lunch hebben we de metro weer gepakt en zijn we naar de wijk Roppongi gereisd, een wijk redelijk dicht bij het hotel. Hier hebben we slechts wat rondgewandeld en om ons heen gekeken. Er zijn veel eetgelegenheden, entertainment en nachtclubs.
In de avond, het wordt al donker rond zeven uur, zijn we gaan eten in de wijk die we eerder hebben bezocht, Shibuya. De chaos en drukte, LED en neon-verlichting wilden we ook bij nacht wel zien. Zo eindigden we bij de Japanse MC Donalds en aten we onder meer een heerllijke Ebi-burger, van garnalenfilet.
De eerste twee dagen van onze Japanse ervaring zijn we dus goed doorgekomen.

Summertrip @ Riga, Letland

Donderdag 21 juli 2011

’s Ochtends bepakt met twee trolleys op pad naar Brussel om het vliegtuig te pakken met bestemming Riga. Voor ons bestemming onbekend. Een alternatieve zomervakantie, een citytrip naar een onbekend gebied.
Waar we gelijk blij mee waren was het weer toen we het vliegtuig uitstapten. In tegenstelling tot wat we van Letland zouden verwachten, was het deze dag een strak blauwe lucht en leek de temperatuur al richting de 30 graden te gaan. Na het verlaten van het vliegveld bedachten we hoe we naar de stad konden gaan. Zoekend naar een bus werd er vanuit een achenebbisj busje geroepen dat we met zijn shuttlebusje voor 0.6 Lat (ongeveer een euro) naar het centrum konden. Een mooie deal en zo reden we eerst door wat wijken om Riga heen om inderdaad het centrum te bereiken. Een dame uit de taxi wist ons de straat wel te wijzen waar ons hotel stond, de Dzirnavu iela was een blok verder, maar van nummer 60 naar nummer 2 lopen was nog een mooie 1.5 km. Het hotel, Elizabete Design Hotel, was in ieder geval voor ons en zeker voor Letse maatstaven goed te noemen.
Na een kleine lunch in het hotel op naar Vecriga, de oude stad. Deze begint bij het 42 meter hoge vrijheidsmonument van de stad. De oude stad van Riga staat op de werelderfgoedlijst van Unesco en daarom zijn we hier zeker erg benieuwd naar. Vervolgens hebben we een aantal uur door het oude stadsgedeelte gelopen en hebben ons verbaasd over de vele art nouveau gebouwen, bezienswaardigheden uit de boekjes en de vele zaakjes die hét souvenirtje van Letland, amber of barnsteen verkopen. Uiteindelijk neergestreken bij het restaurantje dat we vanuit Nederland gereserveerd hadden, 1221, een culinair restaurant dat in Riga goed bekend staat. Hoewel de gerookte bever die op de kaart stond ons erg aantrekkelijk leek, kozen we toch maar voor de vis. Heerlijk gegeten en met een volle maag op de terugweg gegaan naar het hotel.

Vrijdag 22 juli 2011

We begonnen deze dag met een lekker Lets ontbijt, gekookt ei met mosterdsaus, warm aardappeltaartje met doperwten, pannenkoeken, taartjes en brood. In ieder geval een stevig ontbijt om de dag mee te beginnen. Vandaag wilden we met de trein naar Jurmala, het stadje aan de kust van Letland met een volgens de boekjes en de locals mooi strand. Om hier te komen moesten we met de trein. De bus in en op naar het station. In een gebrekkig Engels gesprekje wisten we dat we naar station Majori moesten gaan. Het retourtje kostte voor ons beide slechts 3.40 LVL, een kleine 5 euro. Na een reis van een half uur in een oude maar degelijke trein door de bossen kwamen we aan in de populaire strandplaats. Langs een 1,5 km lange boulevard liepen we naar de Golf van Riga en daarmee bij het strand van Letland. Ook vandaag weer blauwe luchten en veel zon. Dat trekt ook de gemiddelde Let naar deze plaats. Vooral met z’n allen bakken op het strand en vrijwel niemand de zee in. Waarom dat was kwamen we achter toen we zelf langs de kustlijn gingen lopen. Tot aan je enkels is het lekker, daarna erg koud! Na een drankje in de strandtent, die ook erg leeg blijven, terug gelopen naar het station om Jurmala achter ons te laten.
Terug in Riga hebben we nog even een korte wandeling door de oude stad gemaakt, een pizzaatje gegeten op een klein verscholen terrasje.
Opvallend in Riga is toch wel dat de mensen niet erg vriendelijk zijn. Er zal niet snel iemand gedag zeggen of iets dergelijks. De Letten komen op ons een beetje nors over. Verder is veel in het straatbeeld tweetalig, Lets en Russisch. Er wonen dan ook nog steeds veel Russen in Letland.

Zaterdag 23 juli 2011

Onze derde dag in Letland waarin we sowieso de centrale markt aan wilden gaan doen. Na het ontbijt hebben we echter eerst een bezoek gebracht aan één van de twaalf uit het boekje gestelde hoogtepunten, de Berga Bazars. Hier waren de winkeltjes vrijwel allemaal dicht, echter was er wel de biologische zaterdagmarkt. Deze was gelukkig ook wel de moeite waard.
Hierna doorgelopen naar de centrale markt die zich achter het centraal station bevindt. De markt begint buiten met wat dubieuze Letten die hun ‘moois’ aan de man willen brengen, maar loopt door naar een groente –en fruitmarkt buiten om vervolgens over te gaan in vijf enorme markthallen die voorheen dienst deden als zeppelinhangars. In de eerste hal werd vlees verkocht waarbij vooral het varkensvlees in iedere vitrine te vinden was, van kop tot ingewand, alles werd verkocht.
De laatste hal was voor de vis gereserveerd. Veel gerookte vis, vooral niet gekoeld bewaard. Hele stapels vis lagen door de hele hal, al dan niet (half) levend klaar voor de verkoop.
Eenmaal buiten hebben we na een heerlijke koffie en latte macchiato ons gewaagd aan de volgende vorm van OV, de tram. Hiervoor kochten we een (chip)kaartje bij een kiosk en zochten de juiste tram richting Lido Atputas Centrs, het attractiecentrum van de Lido-keten die de tegenhanger van de fastfoodketens als Mc Donalds wil zijn in Letland. De tram leidde ons door een minder welvarende wijk van Riga, maar wel een met gave houten huizen, weliswaar sterk in verval maar mooi om te zien.
In Lido zelf hebben we heerlijk gegeten van vis, groente en fruit en een lekker door Lido zelf gebrouwen bier. Overigens zijn de Letten dol op bier, in een willekeurig supermarktje verkopen ze gerust 20 verschillende soorten voor meer dan acceptabele prijzen. Bier is tevens gewoon in limonadeflessen van twee liter te koop.
Terug in het centrum hadden we nog één letterlijk en figuurlijk hoogtepuntje, namelijk de Skyline Bar. Deze bevindt zich in het grootste hotel van de Baltische staten op de 26^e verdieping en heeft een schitterend uitzicht over de hele stad. Omdat de stad niet zo gek groot is, konden we makkelijk resumeren waar we de afgelopen dagen zijn geweest. Op deze plek hebben we ook kennis gemaakt met hét drankje waar ze in Riga bijzonder trots op zijn; de speciale Rigas Melnais balzams. Deze Black Balsam is een likeur die bijzonder bitter is. In het hotel nog een laatste hapje gegeten om de laatste nacht in te gaan.

Zondag 24 juli 2011

Vanochtend de wekker vroeg af laten gaan omdat we terug moesten naar het vliegveld. De dag ervoor hebben we kunnen regelen dat er een persoonlijk ontbijt geserveerd kon worden op een eerder tijdstip. Dit verliep goed, maar kregen hierdoor wel een heerlijk Lets ontbijt dat onder meer bestond uit een warm bloemkooltaartje, sneetjes brood met vlees, roomkaas en een soort frambozenpuree toe. Met een volle maag op de vroege morgen konden we in ieder geval op weg naar hetzelfde busje als waar we mee heen gekomen zijn. Met een groepje locals die in de wijk moesten zijn weer de buitenwijken door om met het vliegtuig terug te vliegen van deze bijzondere zomervakantiebestemming.
Al met al kunnen wij Riga zeker aanraden als citytrip; een leuke, originele, overzichtelijke, lekkere en zeker mooie stad om aangedaan te hebben.

Tot ziens Suriname

De laatste dag in Suriname. Om één uur vertrekken we vanaf het hotel richting Zanderij, maar er zijn nog dingen in Paramaribo die nog gezien moeten worden. De markt bijvoorbeeld en ook het straatleven op een drukke zaterdag schijnen de moeite van het zien waard te zijn.
Na een ontbijtje de taxi in naar het centrum. Dat was een ander Paramaribo dan dat we eerder gezien hadden. Een drukte van jewelste met zowel auto’s als mensen. De sfeer was ook een stuk prettiger dan op de doordeweekse dagen dat we er waren. Na wat souvenirs te hebben gekocht door naar de markt. Wat begint in wat kraampjes aan de straat mondt uit in een grote markthal met allerlei inheemse groenten, fruit, kruiden en alles meer. Ook hier een grote mensenmassa, maar wel sfeervol. Buiten stelden weinig verkopers prijs op het nemen van foto’s, maar in de markthal was het geen probleem. Na de hal achterlangs gelopen langs de verse visverkoop. Wellicht niet heel hygiënisch om te zien, maar wel een mooi beeld. Buiten op weg naar het laatste cafeetje nog een schaafijs markoesa gegeten bij een straatverkoper om na een bakkie koffie voor de laatste keer terug naar het hotel te gaan. De koffer inpakken en afscheid nemen van de omgeving.
Nu in de vertrekhal met een broodje bakkeljauw wachten tot we mogen boarden. Tot die tijd geniet in nog van de laatste twee uur in dit prachtige en bijzondere land en ga ik me opmaken voor het werken in de Learning Circle de komende vijftien weken. Zo blijft het Surinamegevoel de komende tijd nog even in leven.

Canopy, trail en kanoën in Bergendal

Cursusdag voor de Learning Circles

Vanochtend was ik de wekker voor en stapte om zes uur uit bed. Vandaag zou het een lange dag worden in een congrescentrum. Even ontbijten en de bus in dus.
In het koele congrescentrum kwamen de Nederlandse leerkrachten bijeen, maar ook de 65 deelnemende Surinaamse collega’s. Dat vroeg om kennismaken. Door een onbekend iemand te kiezen, zijn naam en een metafoor die voor hem van toepassing was op een badge te schijven, leerden we vast de eerste mensen kennen. Op de foto’s sta ik met Santoesha en Harry met respectievelijk een bloem en een palmboom.
Na een uitleg over het verloop van de dag stond er een heerlijke lunch voor ons klaar waarvan ik voor de bakkeljauwvariant koos.
Vervolgens konden we de invulling van de Learning Circle gaan uitwerken met de 7 collega’s waar je een samenwerking mee aan gaat. Met één Nederlandse school uit Enschede en voor de rest scholen uit Suriname kwamen we het thema ‘natuur, weer en klimaat’ overeen. Iedere klas werkt een onderzoeksvraag uit waarvan de anderen deze moeten uitwerken. De komende 15 weken werken we dus met de klas aan kennismaking, vraagstelling, onderzoek en samenvatting over dit thema en leren we van elkaar. Dat verklaart de termen Global Teenage Project en Learning Circles. De leerlingen worden echte wereldburgers, zien overeenkomsten en verschillen en kunnen vooral van elkaar leren.
Na deze enigszins lange middag stond er een lekker diner op ons te wachten. Een verzameling van Surinaamse lekkernijen stonden opgesteld.
Al met al hebben we deze dag een mooie stap gezet naar een interessante samenwerking en heb ik weer nieuwe mensen ontmoet.
’s Avonds kwam de dokter nog even langs voor de controle. Gelukkig vond hij het er behalve een nog wat dikke voet goed uitzag. Morgenochtend nog even zelf checken voor de zekerheid.
Nu een rustige avond om morgen vroeg uit de veren te gaan om Berg en Dal aan te doen!

VSO Flora en Plantage Frederiksdorp

Deze ochtend stond er een extra schoolbezoek gepland. Ik was uitgenodigd door Miriam (van het bestuur SO in Paramaribo) om nog een school te bezoeken. Om kwart over zeven reed de taxi voor en heb ik samen met Petra een bliksembezoek gebracht aan de school omdat we om 10:00 uuur alweer terug moesten zijn voor een korte inleiding voor de cursusdag van morgen. Het was wel leuk om ook eens bij de 'blauwtjes' te kijken. Die bijnaam krijgen ze door het schooluniform, groen wit geblokt op het primair en lichtblauw voor het VO.
Na de inleiding van de Learning Circles door Bob bij het hotel werden we opgehaald voor de rit naar Plantage Frederiksdorp; een voormalig koffie –en cacaoplantage waar slaven te werk werden gezet.
Na een uurtje in de bus, over de brug en door Commewijne richting Mariënburg om daar de boot te pakken naar de overkant. De boot alleen al was al een leuke ervaring, maar die kun je op de foto zien.
Op de plantage heerst een enorme rust, staat het vol met palmbomen gevuld met kokosnoten en ziet het er vooral erg groen uit met mooie bloemen. Eerst maar even een lunch, heerlijke Sauto, een goed gevulde soep met onder andere een heel ei en een verse jus.
Op de plantage krijgen we vervolgens een rondleiding van Mildred, die eerder de stadstour van commentaar voorzag. Een enorme geschiedkundige kennis maakte haar verhaal erg beeldend. Maar hoe hard sommige verhalen over de slavernij zijn, door de zeer mooie omgeving blijft het lastig om een echt beeld te krijgen. Het zijn twee uitersten die samenkomen.
Na dik een uur over de plantage te hebben gelopen de mooie terugreis via Mariënburg waar een suikerfabriek uit het verleden staat.
Bij het hotel was ik precies op tijd terug voor de afspraak die ik had gemaakt met de dokter. Zondag was ik door een muskiet gestoken op mijn enkel en die werd steeds dikker en ging behoorlijk zeer doen. Momenteel zit m’n enkel ingewikkeld in verband overgoten met alcohol. Morgen komt de dokter terug om te kijken hoe de situatie dan is.
Morgen staat de cursusdag op het programma, een dag van tien tot vier in het congrescentrum van TeleSur, ik ben benieuwd.

Een ochtend koken op de Emmaschool

Vandaag stond het tweede schoolbezoek van de studiereis gepland. Deze bracht mij met Diana en Ineke bij de SO Emmaschool in Paramaribo. Een school met zo’n, 54 leerlingen voor MLK en LOM. We kregen van het schoolhoofd mevrouw Dorf, na een koffie en een pasteitje, een rondleiding langs de klassen en lokalen. Een aardige school met iets meer voorzieningen dan gisteren, maar met nog minder budget. Ik mocht na de rondleiding plaats nemen in de keuken waar de juf als samen met zo’n vijf leerlingen bezig was met een bamimaaltijd.
Ik was meer dan welkom en kon gelijk achter de pan plaatsnemen om te ‘draaien’, want eten roer je niet, dat draai je natuurlijk :D Gelijk de pan met kip klaargemaakt met de verse kruiden, specerijen en groentes die de juf er met groot gevoel aan toe wist te voegen. Ook de bami daarna draaide ik met gemak in elkaar om deze vervolgens samen met de leerlingen Randy en Latoya te verkopen aan collega’s en leerlingen (goed idee!). Na toevoeging van een paar smaakmakers moet je trouwens wel steeds even proeven. Je hebt dus al een maaltijd op voordat je klaar bent met koken.
Nu deze kleinschalige maaltijd lukte kon ik wel door met achter de kookpot dezelfde maaktijd letterlijk en figuurlijk in elkaar te draaien aangevuld met een heerlijke kouseband. Maar dan voor onze 30 man tellende studiegroep die hongerig van hun bezoek naar de Emmaschool zou afreizen. Een supergave ervaring om samen met de Surinaamse juf en MLK-leerlingen deze maaltijd te maken. Die ervaring draag ik mooi met me mee!
’s middags teruggelopen naar het hotel om de enorme hitte af te spoelen en naar de stad te reizen om een boek te kopen. Jammer genoeg sluiten de winkels in de stad al om 16:30 uur, dus wordt het zaterdag poging 2. Na een drankje op het binnenplein van De Waag door naar ’t Vat voor het avondeten waar de vegetarische schotel geen aanrader bleek. Gelukkig zat ik behoorlijk vol van de lading bami van deze dag.

Bezoek aan de Louis Brailleschool, Paramaribo

Vanochtend ging de wekker al om 6:00 om de zonsopgang in Paramaribo te aanschouwen tijdens het heerlijke ontbijtje. De bussen naar de scholen vertrokken namelijk al om half 8 waardoor ik met Henk en Miranda om 08:00 uur afgezet kon worden bij de Louis Brailleschool; een school voor blinde en slechtziende kinderen.
Helaas was de school niet geheel voorbereid op ons bezoek, maar hierdoor leerden we wel de Surinaamse gastvrijheid kennen. Het werk van het schoolhoofd werd aan de kant gelegd om ons van een mooie rondleiding te voorzien.
De Louis Braille school is een stichtingschool, hetgeen wil zeggen dat de leerkrachten gedetacheerd worden en de school verder moet zien te overleven van giften en schoolgeld, slechts 40 SRD per jaar, nog geen Euro per maand dus. Geen vetpot voor een school. Zeker niet als je school slechts 32 leerlingen telt. De school is daarom dus ook enorm aangewezen op kennissen van de school bij verschillende instanties om een en ander los te weken en voor elkaar te krijgen. Gelukkig was dit voor het zeer gedreven schoolhoofd Jennifer goed te doen.
Dat leerlingen een schooluniform hebben wist ik wel, maar hier verraste het me dat ook de leerkrachten een uniform dragen, iedere dag een andere kleur.
De LB-school telt slechts 4 groepen waarvan de grootste maar 9 leerlingen telt. Deze groepen lijken vooral op leeftijd te worden ingedeeld, maar er werd verteld dat het niveau ook een belangrijke rol speelt bij het plaatsen van de leerling. Trouwens is het de toekomstvisie van Jennifer dat alle leerlingen onder Ambulante Begeleiding hun plaats kunnen vinden in het reguliere onderwijs. Onder het genot van een heerlijke Fernandes ginger cream hebben we nog een en ander over de school vernomen. Mooi om te zien was het computerlokaal waar de lessen onder leiding staan van een blinde docent en dat een eveneens blinde jonge meid bij school leerde masseren en nu massages aanbied in een speciaal ingerichte ruimte van de school.
Na het bezoek en een broodje zoute vis even met de taxi een shopping mall bezocht om ’s avonds met de groep te gaan eten bij de volgende cultuur; Javaans bij Jawa. Uiteraard was het naar verwachting weer enorm lekker.
Deze avond maar even kort houden en lekker op tijd naar bed.